دیابت در بارداری
بیماری دیابت در بارداری را می توان به ترتیب زیر تقسیم بندی کرد :
- اگر دیابت مادر قبل از حاملگی تشخیص داده شود دیابت وی دیابت قبل از حاملگی یا دیابت آشکار نامیده می شود و اگر دیابت مادر در طی حاملگی تشخیص داده شود دیابت وی دیابت GDM نامیده می شود .
تشخیص دیابت آشکار در بارداری
دیابت شایع ترین عارضه طبی در حاملگی است . زنانی که میزان گلوکز پلاسمای آنان در یک نمونه تصادفی بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر است و علائم کلاسیکی مانند پرنوشی – پلی اوری و کاهش وزن غیر قابل توجیه را نشان می دهند . و یا گلوکز ناشتای خون آنان بیش از 125 میلی گرم در دسی لیتر باشد مبتلا به دیابت آشکار هستند .
گلوکزوری اغلب نشان دهنده اختلال تحمل گلوکز نیست بلکه افزایش فیلتراسیون گلرومرولی را نشان می دهد با وجود این تشخیص گلوکوزوری در دوران حاملگی ، بررسی دیابت را ضروری می سازد . عوامل خطر مختل بودن متابولیسم کربوهیدرات در زنان باردار عبارتند از سابقه خانوادگی دیابت – سابقه به دنیا آوردن نوزاد بزرگ – گلوکوزوری یا سقط های بدون توجیه .
استفاده از واژه حاملگی به این معنی است که این اختلال در اثر بارداری القا می شود و عامل احتمالی آن تشدید تغییرات فیزیولوژیک در متابولیسم گلوکز است . توضیح دیگر در این زمینه این است که دیابت حاملگی در واقع همان دیابت نوع دو است که در دوران حاملگی آشکار یا شناسایی می شود احتمال مرگ جنین در موارد که دیابت حاملگی خوب درمان نشده است تفاوتی با جمعیت عمومی ندارد . مهم ترین نگرانی که در دوره پری ناتال مطرح می شود رشد بیش از حد جنین است که ممکن است منجر به ترومای زایمانی هم برای مادر و برای جنین شود . بیش از نیمی از زنان مبتلا به دیابت در بارداری در نهایت طی 20 سال بعدی مبتلا به دیابت آشکار می شوند . ارزیابی خطر بارداری باید در اولین ویزیت پره ناتال انجام شود .
